Een harde Brexit per 29 maart 2019 is nog geen werkelijkheid maar komt steeds dichterbij. Deze zal zeker gevolgen hebben voor de geldigheid en werking van de Europese regelgeving tussen het Verenigd Koninkrijk (VK) en Nederland. Denk bijvoorbeeld aan de bevoegdheid van de rechter in echtscheidingszaken en zaken die het ouderlijk gezag van kinderen betreffen (de Brussel II bis Verordening) en alimentatiezaken (de Alimentatieverordening), maar ook aan beschermingsmaatregelen zoals bijvoorbeeld een internationaal contactverbod (Verordening inzake beschermingsmaatregelen). Ook kan men denken aan de regelgeving inzake de erkenning en tenuitvoerlegging van rechterlijke beslissingen over de Brits/Nederlandse grens heen, welke zal worden bemoeilijkt. Op veel terreinen zullen er internationale verdragen zijn die de samenwerking tussen Nederland en het VK blijven regelen. In die zin zal er dus een vangnet zijn voor de ontstane situatie. Maar dit vangnet kan de juridische werkelijkheid wel wijzigen. Blijf hierop bedacht en win op tijd advies in! BSS Familierecht kan u daarbij van dienst zijn.

Op 15 februari 2019 hadden Titia Coppes and Catelijne Boshouwers, bestuursleden van de vereniging van internationale kinderontvoeringsadvocaten (DIAL) een lunchvergadering met de Turkse internationaal familierechtadvocaat en oprichter van het Turkse platform voor internationale kinderontvoeringszaken (TICAP): de heer Bariş Kaşka. We bespraken onder andere de implementatie van het Haags Kinderontvoeringsverdrag 1980 door de rechtbanken in Turkije, de mogelijkheid voor een centrale rechtbank voor kinderontvoeringszaken (op dit moment niet het geval), de kennis en het bewustzijn van het Verdrag onder Turkse familierechtadvocaten en de inzet van (cross border) mediation in kinderontvoeringszaken en in andere internationale gezagskwesties. Een erg interessante en leuke bijeenkomst!

Als kinderen ongeoorloofd worden overgebracht of achtergehouden in een ander land wordt dit onder omstandigheden als ontvoering aangemerkt in het kader van het Haags Kinderontvoeringsverdrag (hierna: het Verdrag). Als de achtergebleven ouder de rechter verzoekt het kind te doen terugkeren naar Nederland, dan dient een verzoek daartoe te worden gedaan in het land waar het kind zich na de ontvoering bevindt. Hier zijn echter uitzonderingen op mogelijk. Zo besliste de rechtbank Den Haag in een drietal zaken in 2016 en 2017 dat het verzoek in Nederland kan worden ingediend als (1) het kind is ontvoerd naar een land dat geen partij is bij het Verdrag, als (2) het onmogelijk is om in het land waar het kind is een snelle , met het Verdrag vergelijkbare teruggeleidingsprocedure te voeren, en als (3) de zaak voldoende is verbonden met de Nederlandse rechtssfeer. Ook in het geval van de minderjarige meisje Insiya dat op 29 september 2016 door haar vader naar India werd gebracht, achtte de rechtbank Den Haag zich op bovenstaande gronden bevoegd te oordelen over het door de moeder gedane verzoek en gelastte de onmiddellijke teruggeleiding van Insiya naar Nederland Rechtbank Den Haag 22 december 2017: ECLI:NL:RBDHA:2017:15521 . Lees verder →